เปิดตัวกันอย่างสง่างาม​ กับการเปิดเรียนสองวันแรกของเด็ก DAD​  UTCC ​เริ่มต้นดีมีชัยไปกว่าครึ่ง​
สมาธิ​เป็นองค์​ประกอบสำคัญในการทำหลายๆสิ่งให้ได้ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง​ กับการสร้างสรรค์​ผลงาน​ศิลปะ​ต้องการสมาธิที่สูงมากอีกขั้น​ การนิ่งที่สยบการเคลื่อนไหวถูกนำมาปรับใช้ในนักศึกษาหลายๆคน​ เพราะตัวแปรรบกวนมักมีอยู่บ้างเป็นธรรมดา​แต่หากใครสามารถก้าวผ่านไปได้แล้ว​ อยู่ที่ไหนก็ทำงาน​ เรียน​ หรือแม้แต่อ่านหนังสือสอบก็คงไม่ใช่เรื่องยากจนเกินไป

สัปดาห์ที่สองกับการเรียนการสอนที่เข้มข้นต่อเนื่อง​วิชาวาดเส้น​พื้นฐาน​และจิตรกรรมพื้นฐาน​ของเด็กๆคณะดิจิทัล​อาร์ตแอนด์ดีไซน์​มีรูปเบื้องหลังผลงานที่​อาจารย์​อยากแชร์​เพิ่มขึ้น​สะท้อนให้เห็นว่านักศึกษาส่วนใหญ่มีทักษะที่พัฒนากันมากขึ้น​เห็นแบบนี้อาจารย​์ก็ดีใจจนหายเหนื่อย​ ขอบคุณ​ทุกคนที่มาสู้ด้วยกัน​ และขอให้แข่งกับตัวเองกันแบบนี้​แบ่งปันเอื้อเฟื้อเพื่อนๆกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนะครับ​ แล้วคำว่าทำไม่ได้จะค่อยๆหมดไปจากความคิดของพวกเรานะครับ

วาดเส้นเมืองจากมุมมองสายตาแบบนก​จากช่องหน้าต่างชั้น18 อาคารสัญญลักษณ์​ฝึกทักษะการมองภาพกว้าง​เน้นจังหวะจุดเด่น​และทิศทางของสถาปัตยกรรมเมืองฟ้าอมรที่สับสนวุ่นวายบรรจุลงอยู่บนเฟรมภาพอย่างบรรจง​ แล้วย้ายลงมาชั้นล่างรอบๆอาคารสัญญลักษณ์​ วาดสีน้ำต้นไม้และสวนหย่อมกล่อมเกลาจิตใจให้ละเอียดเพ่งพินิจเห็นความงามจากธรรมชาติประดุจดวงตาที่เห็นธรรม​ สัปดาห์นี้ทุกคนได้เจริญสติกันอย่างเต็มที่ก่อนจะออกไปตะลุยโลกภายนอกร่วมกัน

อยากเรียนรู้อะไร​ก็ต้องไปให้สุดถึงแก่นแท้​ อยากวาดภาพคนก็ต้องเข้าใจกายวิภาคของคน​ พื้นฐานเหล่านี้คือสิ่งสำคัญที่มีผล​ต่อการออกแบบสารพัดสรรพสิ่ง​ เพราะการออกแบบส่วนใหญ่เกิดขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของมนุษย์​ การเข้าใจโครงสร้างร่างกายมนุษย์​จึงสามารถช่วยให้เราคิดนวัตกรรมต่างๆที่ตอบโจทย์​ทางกายภาพได้​ ส่วนการที่จะเข้าใจโจทย์​ภายในจิตใจ​คนนั้นยากยิ่งกว่า​ การเริ่มฝึกจิตใจตนให้มองเห็นสังขารเป็นสัจธรรม​อันเป็นนิรันดร์​ น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการที่จะเปิดใจยอมรับและเข้าใจคนอื่น​ สัปดาห์นี้ศพ​สอนอะไรพวกเราได้มากมายกว่าแค่ศิลปะ​ แต่มันคือศิลปะทักษะการออกแบบชีวิตนั่นเอง
ปล.​ขอบคุณ​พี่​ Kaung และพี่​ Daniel เจ้าหน้่าที่ฝ่ายต่างประเทศ ที่มานั่งเป็นแบบให้พวกเราได้วาดคนเป็นๆด้วยนะครับ

ภาพผู้​หญิง​ ถูกกำหนดเป็นโจทย์​ในสัปดาห์ที่ผ่านมา​ ความแตกต่างระหว่างสุภาพสตรีทั้งสองวัย​นอกจากจะเปิดโอกาสให้เราศึกษาบุคลิกลักษณะ​ ความพิเศษ​ ของผิว​ริ้วรอย​ ความสดใส​ ที่ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันแล้ว​เรายังเข้าใจสัจธรรมประการหนึ่งที่ว่า​สังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง​ ไม่มีมนุษย์​คน​ใดที่จะฝืนธรรมชาติแห่งตนและหลีกเลี่ยงความแก่ชราไปได้​ ฉะนั้น​เมื่อวันนี้เรายังเป็นเด็กจงเร่งเรียนรู้สร้างคุณค่าให้เกิดกับชีวิตเตรียมตนให้พร้อม​เพื่อที่จะเติบโตและแก่ชราลงไป​และใช้ชีวิตในทุกช่วงวัยได้อย่างมีสติ​ ให้คุ้มค่าความเป็นมนุษย์​ ขอบคุณป้าแจง​และ​ ป้าโหนก​ แม่บ้านชั้น12​น้องตั้งโอ๋​ และพี่ผึ้งเพื่อนนักศึกษา​ ที่มานั่งเป็นแบบให้พวกเราได้ร่ำเรียน​จนค้นพบสัจธรรม

สัปดาห์สุดท้ายของการเขียนภาพคน​ปิดกันสวยๆด้วย​บอดี้ดีๆของนักกีฬาเพาะกาย​จากชมรมฟิตเนสมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย​ ด้วยเทคนิคการเขียนด้วยเกรยองหรือแท่งถ่าน​ และดินสอขาวบนกระดาษดำ​นับเป็นการฝึกสมาธิอย่างดีเยี่ยมเพราะทั้งสองเทคนิคหากมีการเพี่ยงพร้ำก็อาจจะแก้ยากกว่าการใช้ดินสอแบบปกติทั่วไป​ ต้องใช้ทั้งสมาธิและความมุ่งมั่น​ไม่ต่างจากนักกีฬาเพาะกายทุกคนที่ต้องฝึกซ้อมและดูแลร่างกายของตนเองอยู่เสมอ​โดยเฉพาะเวลาใกล้ฤดูกาลแข่งขัน​บางคนต้องเร่งเบิร์น​ให้ร่างกายสมบูรณ์มากที่สุด​ ก็นับเป็นการเรียนรู้ร่วมกัน​ก่อนที่ทุกคน​จะเดินทางไปเขียนภาพทิวทัศน์​ทะเลด้วยสีน้ำสุดสัปดาห์นี้ด้วยกัน​ ขอขอบพระคุณ​อาจารย์​ แนน ที่ปรึกษาชมรม​ รวมทั้งมอส ฟลุ้ค​และ​บอส​นักกีฬา​มหาวิทยาลัย​ทั้งสามคน​ที่มาเป็นแบบให้น้องๆได้ศึกษาวาดรูปกันในสัปดาห์นี้นะครับ